مشتی

پُشتی و گلیم و سقفِ آبی داری
مشتی! تو عجب صفای نابی داری!

امّید کنار دست تو لم داده
اینجا خبری نیست! طنابی... داری؟

19 مرداد 1392

آش ترشی

پایان ِ مسرّت ِ مضاعف، اشک است
بر قحطی ِ چندساله، کافی مشک است

اینها همه جای خود ولیکن کشک است!
وقتی دو سه کاسه آش ترشی داریم...

:))
12 مرداد 1392

«فزت و ربّ الکعبه»

شب، کوچه، دو چشم منتظر پشت در است
شب، خانه، دو چشم غرق خوناب سر است

یک چاه پر از نوازش دلتنگی ست
صد کوفه یتیم دستهای پدر است

سحرِ 7 مرداد 1392

مادر زن

نشود آش ِ کسی، آنچه که مادر پخته
زی-ذیان را وجبِ روغن ِ مادر زن بس!

:D
سحرِ 21 تیر 1392

رمضان مبارک!

خرما و پنیر و چای شیرین

شیرین تر از این سه چیست در دین؟

صبح

آفتاب می زند؛
هوا دوباره تازه می شود
شروع، خمیازه می کشد
دوباره باد
گلوی خویش را
به شبنم سحر صاف می کند:
«سلام!»

17 تیر 1392

سه تار

امروز اگر سکوت ِ زاری دارم
چشمانِ زبان بسته ی تاری دارم؛

آغوشِ گشاده ای مرا هست هنوز
در تَنگِ دلم شور ِ «سه تار»ی دارم

5 تیر 1392

فریادِ بی مخاطب

وقتی ترانه ای
حتی محلی اش
بی اعتنا شود،-

- شیپورِ خواب باش!
در پیـچ ِ ناله ها
فرمان ِ «هیس!» زد

وقتی زبان ِ زخم
در هر کجای درد
جز خون نگفته است،-

- حتی پزشک ِ شهر
وقتی برای تو
«وقت»ی نمی دهد
::
اینگونه می شود؛
یک شهر خفته است!

2 تیر 1392

رفتیم جام جهانی...

صعودی پهلوانانه نمودیم
غرور ِ ملی خود را سرودیم

شروع ِ فصل ِ نو آغاز کردیم
بهار ِ گل ز پژمردن زدودیم

28 خرداد 1392
درود بر تیم ملی...

کشک

شنیدم شرحه شرحه اشک داری
دو چشمونی درونِ مشک داری

در این وضعیتِ «شُله قلم-کار»!
زبان قاصری چون کشک داری

9 خرداد 1392
برای آن نامزدِ پر شوخ و شَنگ