مجموعه ی شعر

شاعر!
نرو نمیر!
ناشر نشسته است،
گرچه بهانه گیر:
«احسنت! ناز شصت!»
::
با آخرین خبر
شعر نهایی ات
در زیر چاپ گفت:
«مجموعه ای دگر
دارم، نخوانده ای!
در من نهفته است:
"مرده است زندگی"»
::
شاعر!
برو بمیر!
ناشر دوان دوان...
مسئول ِ پخش گفت:
«مخصوصِ عاشقان؛
دیوانِ کامل از
مجموعه ی جدید!
اشعار کهنه اند،
فورا ولی رسید!»
::
اشعار ِکهنه از
دیوانِ کاملت
در دست عاشق است...
این بود حاصلت:
«مجموعه ی خودت!»

6 شهریور 1392

فریادِ بی مخاطب

وقتی ترانه ای
حتی محلی اش
بی اعتنا شود،-

- شیپورِ خواب باش!
در پیـچ ِ ناله ها
فرمان ِ «هیس!» زد

وقتی زبان ِ زخم
در هر کجای درد
جز خون نگفته است،-

- حتی پزشک ِ شهر
وقتی برای تو
«وقت»ی نمی دهد
::
اینگونه می شود؛
یک شهر خفته است!

2 تیر 1392

معصوم

تلفظ واژه ی «بی شرمی»
از میان لبهایت هویدا نیست
اصلا به چهره ات نمی آید،
زیبا نیست!

غروب پنج شنبه
29 فروردین 1392

نقاشی از: حسین احمری

برای عسل بدیعی

کبد،

      کلیه

قلب،

       ریه

             تنها اینها را دارم!

 برای زنده ماندن،

                        آیا کافی نیست؟