کثیرالشک

دوست داری شود این فاصله مان قدری کم
دوست دارم ولی از دور بمانی مبهم

به طواف توام و کاش مرا بشناسی
لابه لای صف عشاق که درهم برهم...

در نمازم خم ابروی تو مشکوکم کرد
روزگاری ست ملقب به کثیرالشکم

می توان قافیه جوشید و فقط از تو نوشت
دست اگر تشنه شود یا که دهانم زمزم

من به فتوای خرد سجده نمودم بر عشق
"سالها پیروی مذهب رندان کردم"

درد زانو

من
مرد تنهایی را می شناسم
محکوم به ترافیک "درد"
که شب ها
تاوان سرگردانی های او را
"زانو"ی چپ ش پس می دهد...

رند زاهد

"زاهد ار راه به رندی نبرد معذور است"
ما که تا رند نباشیم، خدا با ما نیست!

حافظ و من